ولی زاده پاشا, لیلا, نیکمنش, مهدی. (1398). ناپدیدشدگان در عرصة ادبیات (رمزگشایی از راز ناپدید شدن برخی قهرمانان در پایان داستان‌ها). ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی, 15(54), 283-324.
لیلا ولی زاده پاشا; مهدی نیکمنش. "ناپدیدشدگان در عرصة ادبیات (رمزگشایی از راز ناپدید شدن برخی قهرمانان در پایان داستان‌ها)". ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی, 15, 54, 1398, 283-324.
ولی زاده پاشا, لیلا, نیکمنش, مهدی. (1398). 'ناپدیدشدگان در عرصة ادبیات (رمزگشایی از راز ناپدید شدن برخی قهرمانان در پایان داستان‌ها)', ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی, 15(54), pp. 283-324.
ولی زاده پاشا, لیلا, نیکمنش, مهدی. ناپدیدشدگان در عرصة ادبیات (رمزگشایی از راز ناپدید شدن برخی قهرمانان در پایان داستان‌ها). ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی, 1398; 15(54): 283-324.
ناپدیدشدگان در عرصة ادبیات (رمزگشایی از راز ناپدید شدن برخی قهرمانان در پایان داستان‌ها)
1دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه الزهرا
2دانشیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه الزهرا
چکیده
ناپدیدشدن قهرمانان و شخصیّت‌های داستانی، از نکات مورد توجهی است که در ادبیات ایران حضوری روشن دارد. این پژوهش با ذکر نمونه‌هایی از آثار ادبی جهان و تحلیل آنها به این نتیجه می‌رسد که در ادبیات سایر ملّت‌ها نیز نمونه‌هایی مشابه با قهرمانان ناپدید شده در ادبیات ایران، یافت می‌شود و نتیجة دیگر آنکه باور‌داشت اصل ناپدیدی در همة ادوار بشری، حتّی دورة متاخّر نیز در میان همة اقوام وجود دارد. بنابراین، قدم بعدی یافتن دلیل این همسانی است که، به فرضیة ریشة مشترک در ادبیات جهان قوت می‌بخشد. نگارنده با بررسی راز ناپدید شدن قهرمانان، در شش محور و با پاسخ به این سؤالات که ناپدیدشدگان آثار ادبی، چه کسانی هستند، چه ویژگی‌هایی دارند؟ چرا ناپدید شدند؟ و چه ارتباطی میان ناپدیدشدگان با مکانی که ناپدیدی در آن صورت گرفته مثل کوه و غار و ... وجود دارد؟ سعی دارد به گونه‌ای پرده از این راز بردارد. از آنجایی که کهن‌الگوهای قهرمان، زمان، سفر، جاودانگی، مرگ و تولد دوباره، بازگشت و ... قابلیت انطباق با موضوع این پژوهش را دارد، هدف، بررسی ناپدید شدن قهرمانان بر اساس روش نقد کهن‌الگویی است که به مناسبت از نظریات یونگ، الیاده و کمبل نیز استفاده شده است .
سروش‌نیا، بهروز.1380. جاودانان در اساطیر ایران. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی.
شمیسا، سیروس. 1374. انواع ادبی. چ3. تهران: فردوس.
شوالیه، ژان و آلن گربران. 1385. فرهنگ نمادها. ترجمۀ سودابه فضایلی. تهران: جیحون.
صفا، ذبیح الله. 1390. حماسه‌سرایی در ایران. چ5. تهران: فردوس.
طاهری، محمد و حمید آقاجانی.1392. «تبیین کهن‌الگوی سفر قهرمان بر اساس آرای یونگ و کمبل در هفت خوان رستم». فصلنامۀ ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. ش32. س9. ص173.
عهد عتیق و عهد جدید. 1388. ترجمۀ فاضل‌خان همدانی. چ3. تهران: اساطیر.
غلام‌زاده، داوود. 1389. «بازنمایی اسطورۀ صعود در شاهنامۀ فردوسی». شعر پژوهی. ش3. صص112-108.
فردوسی، ابوالقاسم. 1369. شاهنامه. تهران.
فره‌وشی، بهرام.1380. فرهنگ فارسی به پهلوی. تهران: دانشگاه تهران.
فسایی، رستگار. 1365. اژدها در اساطیر ایران. شیراز: دانشگاه شیراز.
کریستن‌سن، آرتور. 1387. کیانیان. ترجمۀ ذبیح‌الله صفا. چ 7. تهران: علمی و فرهنگی.
ـــــــــــــــــ . 1336. کیانیان. ترجمۀ ذبیح‌الله صفا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
ــــــــــــــــــ . 1389. نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران. ترجمه و تحقیق ژاله آموزگارو احمد تفضّلی. تهران: چشمه.
کمبل. جوزف.1385. قهرمان هزار چهره. ترجمۀ شادی خسرو پناه. مشهد: گل آفتاب.
کهدویی، محمدکاظم و دیگران. 1389. «بررسی تطبیقی گزاره‌های معراج‌نامۀ کهن و مقایسۀ آنها با معراج‌نامۀ شفیعی کدکنی». جستارهای ادبی. ش168. ص5.
کی گوردن، والتر. 1370. «درآمدی بر نقد کهن‌الگویی». ادبستان فرهنگ و هنر. ترجمۀ جلال سخنور. ش16. صص31-28.
لاهیجی، شمس‌الدین محمد. 1391. مفاتیح‌الاعجاز فی شرح گلشن راز. به کوشش محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی. چ4. تهران: زوّار.
لغت‌نامه دهخدا.
مباشری، محبوبه. 1390. «کیخسرو عالی‌ترین نماد حماسی». برگرفته از تارنمای راسخون به نقل از کتاب فردوسی پژوهی(مجموعه مقالات). به کوشش منوچهر اکبری. چ1. تهران: خانه کتاب.
نظامی، الیاس‌بن یوسف. 1376. هفت‌پیکر. تصحیح حسن وحید (دستگردی). به کوشش سعید حمیدیان. تهران: قطره.
ابتدای صفحه